“Republika presidenciale mund t’i përngjajë kollaj monarkisë. Republika qeveritare i përngjan edhe më kollaj aristokracisë. Republika parlamentare i afrohet më së shumti demokracisë. Prandaj, qeverisje demokratike në Republikën e Kosovës është mu ajo që e forcon parlamentin, e jo thjesht pushtetin e vet. Buxheti vjetor për Kuvendin e Kosovës ishte 10 milionë euro, ndërkaq për zyrën e Kryeministrit ndaheshin 12 milionë euro.”

“Mirëqenia e njeriut është ushqim, veshmbathje, ngrohje, higjienë e strehim, por mirëqenia e qytetarit të Republikës është arsim, shëndetësi, punësim, kulturë dhe pension i dinjitetshëm. Pa të dytën e humbet edhe të parën. Pra, kur nuk ke mirëqenie si qytetar, shpejt mbetesh pa mirëqenie edhe si njeri.” Tash #meLëvizjen

Më 10 maj 2014, me ftesë të Kolegji St. John, Universiteti i Oxfordit, ai do të jetë pjesë e panelit në konferencën me titullin “Pajtimi dhe drejtësia në Ballkanin Perëndimor” që organizohet po nga ky kolegj. Në këtë konferencë, ai është i ftuar të flasë mbi temën “Paqja pa ndarje”.

Përpos pjesëmarrjes në këtë konferencë, z.Kurti do të takojë edhe bashkatdhetarë që jetojnë në Britani të Madhe.

—
Lëvizja VETËVENDOSJE!
Sekretariati për Media dhe Komunikim

Poqese shfletojmë fjalorin, fjala komunikim që rrjedh nga gjuha latine, nënkupton shkëmbim mendimesh me dikë, bisedim, marrëveshje me dikë. Natyrisht, në këtë rast nevojiten të përfshihen palët të cilat kanë interesa të caktuara për të arritur një marrëveshje.

Kur bëhet fjalë për komunikimin në mes të subjekteve politike, praktika e komunikimit mes tyre duhet të jetë përmes shefave të grupeve parlamentare gjatë kohës sa janë në Kuvend, apo përmes kërkesave zyrtare në adresë të subjekteve. Mirëpo, shumica e partive politike nuk praktitojnë një formë të tillë. Ashtu siç ishte dikur zakoni i këtij vendi,  që bajraktarët merrnin vendime nëpër oda, edhe sot vazhdon. Shumicën e liderëve të partive, i kemi parë shumë herë që të anashkalojnë institucionet dhe vendimet e rëndësishme t’i marrin diku tjetër dhe njëkohësisht të keqinformojnë publikun. Tashmë me avansimin e teknologjisë, jemi mësuar që udhëheqësit qeveritar por edhe të partive, të përdorin Facebook-un. Mirëpo, shfrytëzimi i kësaj hapësire për të shprehur propozime opozitës, të cilët nuk i ka as miq në Facebook, nuk është serioz, për të mos thënë se është  qesharak.

Mik pas miku, më rastisi të shoh postimin e kryetarit të LDK-së Isa Mustafës në Facebook, ku kritikon Qeverinë për krizën politike dhe institucionale në Kosovë. Në fund, iu bën thirrje partive opozitare dhe koalicionit qevererisës që të bashkohen për ta shpërbërë Kuvendin. Pra, Isa Mustafa kërkon ta ndëshkojë Kuvendin, për punën e keqe të Qeverisë. Adresimi i problemit dhe propozimi për zgjidhje, kanë një problem të thellë logjik. Për sa kohë Isa Mustafa konstaton se Qeveria është fajtore për situatën e krijuar, pse kërkon shpërbërjen e Kuvendit? Mbase edhe kjo është pjesë e marrëveshjes, që mos t’ia jap ndëshkimin e merituar PDK-së, të cilën planifikon ta ketë partner të ardhshëm të koalicionit. Prandaj, as neve dhe as opinionit le të mos përpiqen të na shesin dushk për gogla. Po të ishte LDK e interesuar që ta ndal keqqeverisjen dhe të mbronte interesat e vendit, do të pranonte formimin e bllokut opozitar të propozuar nga Lëvizja VETËVENDOSJE! qysh vitin e kaluar.

Puna e mbrapshtë e kësaj Qeverie është parë qysh në ditët e para të qeverisjes së saj dhe kriza e parë institucionale është parë me zgjedhjen e presidentit, me ç’rast u anashkaluan institucionet dhe u bë një marrëveshje ‘bajraktarësh’ në mes të liderëve të PDK, LDK dhe AAK, për ta tejkaluar ngërçin e parë institucional. Kësi lloj marrëveshjesh u bënë sa herë që kishin nevojë të kontrabandonin në Kuvend ndonjë vendim që është në dëm të interesave të qytetarëve dhe të vendit. I kemi parë të qeverisin e të bashkëqeverisin, por ndryshimi asnjëherë nuk ka ndodhur. Reciklimi i keqqeverisjes edhe për katër vite, do të jetë fatkeqësia më e madhe e këtij vendi.

Sot jemi këtu që të kujtojmë dëshmorët e komunës së Prishtinës. Dëshmorët janë dëshmi e sakrificës dhe e vetëmohimit, kontributit e luftës, rezistencës e kryengritjes tonë dhe njëkohësisht këta janë edhe dëshmi që Serbia ishte agresore, okupatore, shtypëse, shfrytëzuese dhe prandaj, në Ballkan për të pasur paqe dhe drejtësi do të duhej të kishim një tribunal për Serbinë e kurrsesi për Kosovën.

Kryeministri i Kosovës po tregon që ka kapitulluar dhe prandaj tash po vjen tribunali. Pra, kapitullimi që e përjetoi në Bruksel gjatë negociatave me Daçiqin e Vuçiqin, po kurorëzohet me një tribunal kundër Kosovës. Tribunali i këtillë, të cilin po e mirëpret kryeministri, ndonëse po e din që është i padrejtë, në fakt është shtruar edhe nga deklaratat e tij se ai ka qenë larg fronteve të luftës. Me fjalë të tjera, ai tha se “shokët e mi që kanë qenë në front të luftës merrni lirisht, ndërkaq unë isha shumë larg atyre”. Dhe, e fundit është që një tribunal i këtillë për Kosovën, apo gjykatë e veçantë siç po quhet, në fakt është ekstradim edhe i pavarësisë, edhe i luftës çlirimtare, është dorëzim jashtë vendit tone i këtyre gjërave që janë aq themeltare e aq thelbësore, sa që na bëjnë ata që jemi.

Kryeministri i Kosovës po pajtohet me qëndrimet e VETËVENDOSJE!-s se ai e ka bishtin e zënë me derë. Ai po thotë se tribunal është i padrejtë, mirëpo duhet të votohet pikërisht sepse është i shantazhuar. Ky është konfirmim i shantazhit ndaj Kryeministrit.

18 prill 2014
Lëvizja VETËVENDOSJE!

Komisioni për Punë të Jashtme i Kuvendit të Kosovës, i kryesuar nga Albin Kurti, kryetar i Komisionit, gjatë vizitës zyrtare në Bruksel, ka zhvilluar takime te ndara me disa deputetë të Parlamentit Evropian.

Anëtarët e Komisionit për Punë të Jashtme u takuan me z. Elmar Brok, kryetar i Komisionit për Punë të Jashtme i Parlamentit Evropian, z. Hannes Swoboda, anëtar i Konferencës së Kryetarëve të Parlamentit Evropian, dhe me znj. Ulrike Lunacek, anëtare e Komisionit për Pune të Jashtme e PE-së.

Në këto takime u diskutuan çështje të rëndësishme siç janë zgjedhjet, kërkesa për monitorimin e zgjedhjeve të ardhshme parlamentare, diplomacia parlamentare, mungesa e transparencës lidhur me Tribunalin/Gjykatën për krimet e luftës, situata e sigurisë në Mitrovicë, mandati i ri i EULEX-it, si dhe gjendja e minoriteteve në Kosovë.

Kryetari i Komisionit, z. Kurti, ua dorëzoi deputetëve të Parlamentit Evropian, një raport me vërejtjet e Komisionit për Punë te Jashtme të Kuvendit të Republikës së Kosoves, lidhur me rezolutën e Parlamentit Evropian për procesin e integrimit evropian të Kosovës.

Kryetari i Komunës së Prishtinës, Shpend Ahmeti, së bashku me ekipin qeverisës, prezantuan sot raportin e punës të 100 ditëve të para të qeverisjes në Komunën e Prishtinës. Puna gjatë 100 ditëve të para të qeverisjes, paraqet rrugën në të cilën niset një qeverisje e re, dhe rrugën të cilën ajo do ta ndjek në 4 vitet e mandatit.

Gjatë këtyre 100 ditëve, kemi instaluar një model të ri të qeverisjes për gjithë Republikën e Kosovës. Kjo mendësi e re e trajton ndryshe postin publik, paranë publike dhe qasjen ndaj qytetarit.

Për ne, qeverisja nënkupton shërbim. Ne jemi shërbyes ndaj qytetarëve, i shërbejmë interesit publik. Jemi këtu që ta ruajmë interesin e Komunës dhe ta rrisim vlerën e Komunës.

Kemi zhvilluar me mijëra takime me qytetarë, nëpër të gjitha drejtoritë e i jemi përgjigjur të gjitha kërkesave të qytetarëve, edhe pse i kemi pasur mbi 75 mijë të tilla, që kanë kërkuar shërbime të ndryshme nga Komuna.

Shumë qytetarë na janë falënderuar, për shkak të trajtimit të barabartë që po ia bën tani Komuna e Prishtinës. Kryetari i Komunës dhe drejtorët e drejtorive janë Kryetar dhe drejtorë të të gjithë qytetarëve të Prishtinës. E kjo barabarësi, përveç që vërehet në takimet që kemi me secilin prej tyre pa dallim, vërehet edhe tek mënyra e punësimit.

Qasja ndaj postit publik dhe parasë publike, është tërësisht tjetër në këto 100 ditë. Komuna na takon të gjithë neve. Kemi bërë transparente të gjitha vendimet, do t’i bëjmë transparente të gjitha raportet buxhetore. Buxheti është i qytetarëve të Prishtinës, dhe iu takon atyre, prandaj ne e kemi për detyrë ta menaxhojmë, ta ruajmë, e ta shpërndajmë në mënyrë të drejtë e të barabartë.
Takimet që kanë kërkuar bizneset individualisht, për të diskutuar për tenderë të caktuar, nuk i kemi mbajtur. Nuk ka nevojë për takime të tilla. Ata që duan të punojnë drejt dhe mirë, e kanë Komunën mbështetësin më të madh. Ata që duan të punojnë mbrapshtë, e kanë Komunën armikun më të madh. Kurdo që ka tender, ose do t’i takojmë të gjitha bizneset e interesuara përnjëherë dhe do ta diskutojmë tenderin, ose nuk do ta takojmë asnjërin.

Në këtë 100 ditësh, po e instalojmë rendin dhe ligjin në Komunën e Prishtinës. Në fillim na thoshin se “nuk do të mund t’i ndalni ndërtimet pa leje”, tani po na thonë se “i keni ndalur shumë ndërtimet pa leje”. Prishtina nuk do të rregullohet pa u instaluar ky rend dhe ligj.

Në këtë mënyrë, kemi ndërtuar dhe forcuar institucionin, dhe kështu do t’i forcojmë edhe marrëdhëniet institucionale. Nuk hezitojmë t’i shkruajmë secilit zyrtar publik, në secilin institucion publik, nga cilido subjekt që është, gjithnjë në mbrojtje të interesit të qytetarëve të Prishtinës, duke forcuar kështu komunikimin institucional, e jo takimet joformale prapaskenave. Kështu ka ndodhur edhe me lëndët e dorëzuara në prokurori, ku të gjitha kanë qenë publike, me ç’rast është ngritur edhe presioni publik mbi prokurorinë që të veprojë më shpejt.

Për këto 100 ditë kemi vendosur themele të shëndosha. Por, kjo nuk përbën vetëkënaqësi, ngase ka hapësirë për t’u përmirësuar.

Ne do të mbajmë ritëm të e lartë e dinamikën do ta shtojmë, duke u angazhuar edhe më shumë, për të realizuar projekte të ndryshme që përmirësojnë jetën e qytetarëve të Prishtinës.

Me këtë rast, falënderojmë mediat dhe shoqërinë civile, për monitorimin e përditshëm, për pyetjet e përditshme, për presionin e vazhdueshëm, duke na ndihmuar kështu në gjetjen e defekteve dhe problemeve të shumta të qytetit, me ç’rast reagimi jonë ka qenë më i shpejtë në përmirësimin e tyre.

Në vegezën më poshtë mund ta gjeni raportin e plotë të 100 ditëve të para të qeverisjes së re në Komunën e Prishtinës, ku përfshihen:

çështja e ujit; transparenca radikale; lufta ndaj sjelljeve korruptive; ndalimi i parregullsive dhe jokonformiteteve; planifikimi urban; largimi i luksit nga qeverisja komunale; infrastruktura; përfshirja në vendimmarrje; përmirësimi i cilësisë në shërbimet mjekësore; ngritja e mirëqenies sociale; Prishtina e të gjithë qytetarëve; Komuna në shërbim të qytetarëve; dinamika e re e bashkëpunimit; si dhe qasja e lehtë dhe e barabartë në aktivitetet kulturore publike.

—
Komuna e Prishtinës
Zyra për Marrëdhënie me Publikun

Sot kryetari i Lëvizjes VETËVENDOSJE! Albin Kurti, dhe nënkryetarja Aida Dërguti, pritën në takim z. Mats Staffanson, Ambasadorin e Mbretërisë së Suedisë, për Shqipëri, Kosovë dhe Maqedoni të shoqëruar nga drejtuesi i Misionit të Suedisë në Kosovë z. Henrik Nilsson.

Gjatë këtij takimi u diskutua për situatën dhe zhvillimet aktuale politike në Kosovë dhe rajon.

Vëmendje e veçantë iu kushtua sundimit të ligjit dhe drejtësisë e po ashtu dhe çështjeve të reformës zgjedhore me theks në zgjedhjet parlamentare që priten të mbahen gjatë këtij viti.

Gjatë diskutimit në këtë takim u cekën disa nga prioritetet e programit qeverisës të Lëvizjes VETËVENDOSJE! si dhe u diskutua për nevojën e bashkëpunimit konkret të mëtejshëm duke intensifikuar takimet mes të dyja palëve.

26 mars 2014
Lëvizja VETËVENDOSJE!

Ta bësh sovranitetin për Kosovën përmes dialogut me Serbinë, është si të hash shpageta me lugë.

Qasja e BE-së dhe e faktorëve tjerë ndërkombëtarë: Serbinë të mos e hidhërojnë shumë dhe shqiptarët të mos i gëzojnë shumë.

Serbia e madhe po realizohet përmes shumë serbive të vogla.

Kontributi personal i Thaçit në vitet e ’90-ta për largimin e Serbisë nga Kosova është më i vogël sesa ky në tri vjetët e fundit për kthimin e saj në Kosovë.

Për pakicat duhet integrim në shoqëri përmes barazisë dhe jo integrim në institucione përmes privilegjeve.

Me këso Qeverie e qeverisjesh, në Kosovë është më kollaj të jeshë hajn sesa njeri i ndershëm. Me qeverisjen e LVV do të vlejë e kundërta…

Ne kemi nevojë për normalizimin e marrëdhënieve midis Kosovës dhe BE-së dhe jo midis Kosovës e Serbisë. Me dialogun Thaçi-Daçiq po ndodh veçse normalizimi i marrëdhënieve Serbi-BE.

Albin Kurti, TV21!

Mbrëmjen e së enjtes Albin Kurti, kryetar i VETËVENDOSJE!-s dhe Visar Ymeri, drejtues i Grupit parlamentar i VETËVENDOSJE!-s patën takim me Ministrin e punëve të jashtme të Republikës së Shqipërisë, Ditmir Bushati. Në takim mori pjesë dhe Ambasadori i ri i Republikës së Shqipërisë, Qemal Minxhozi si dhe këshilltarët e Ministrit të punëve të jashtme.

Gjatë takimit u diskutua për thellimin e bashkëpunimit ndërinstitucional dhe ndërshtetëror si dhe për situatën politike e ekonomike të shqiptarëve në rajon. Më pas temë e takimit qe dhe dinamizimi i bashkëpunimit në fushën e ekonomisë si dhe zbatimi i marrëveshjeve të arritura deri më tash midis Kosovës e Shqipërisë.

13 mars 2014
Lëvizja VETËVENDOSJE!

Në prag të zgjedhjeve lokale të 3 nëntorit, 2013, Lëvizja VETËVENDOSJE! është angazhuar e gjitha për ndryshimin e komunës në Kosovë si koncept, si politikë, si administrim dhe si e drejtë për ta përmirësuar veten duke përmirësuar hapësirën dhe mënyrën e jetesës. Ne i kemi bashkuar konceptit tonë politik kandidatët më të mirë për secilën komunë, të cilët janë votuar përmes procesit të demokracisë së brendshme. Koncepti dhe alternativa që po çojnë përpara kandidatët dhe aktivistët tanë përbëjnë një avantazh, por kjo nuk e siguron fitoren.

Duhet pasur parasysh se kjo është një garë e pabarabartë. Në njërën anë qëndron pushteti që mungesën e programit e kompenson me para të vjedhura dhe me shantazhe. Në anën tjetër qëndron koncepti i Lëvizjes VETËVENDOSJE! i shpalosur në alternativat për qeverisjen lokale. Për ta përmbysur pabarazinë e kësaj gare nevojitet ndihma e të gjithë atyre që besojnë se ky pushtet duhet t’i ketë ditët e numëruara. Nevojitet ndihma dhe kontributi juaj. Kjo ndihmë do të përdoret për të mbuluar shpenzimet për transport, për komunikim, për printimin e alternativave qeverisëse lokale, për aktivitet që po zhvillohen në 32 komuna në Kosovë dhe për ushqimin e mijëra vullnetarëve që po punojnë pa pushim.

Në këto ditë të mobilizimit të përgjithshëm të gjithë mund të ndihmojmë:

1. Duke depozituar ose transferuar para në llogarinë bankare të Lëvizjes VETËVENDOSJE!:
Procredit Bank Kosova
INICIATIVA QYTETARE LEVIZJA VETEVENDOSJE
Nr. i llogarisë: 1189-001551-0001-36
SWIFT CODE: MBKORS22

2. Duke ofruar mallra dhe shërbime falas pranë një Qendrë të Lëvizjes VETËVENDOSJE! në Komunën tuaj,
3. Duke blerë produktet e Levizjes VETËVENDOSJE! në faqen e internetit: https://vitrina.vetevendosje.org/, ose duke telefonuar në numrin: +377 (0) 44 650 894

Secila dhuratë është e vlefshme dhe ajo mund të jetë në shumën 5, 10, 20, 50, 100 e deri në shumën 1,000 Euro në ditë (sa e lejon edhe ligji). Çdo dhuratë do të shpenzohet drejtpërdrejtë për këtë fushatë në mënyrën më transparente. Lëvizja VETËVENDOSJE! është i vetmi subjekt politik në Kosovë që financat e saj i ka bërë publike përmes publikimit në faqen zyrtare të internetit.

Ne mund ta ndryshojmë së bashku secilën komunë, dhe nuk kemi nevojë ta durojmë këtë gjendje. Ky ndryshim, do të jetë hapi më i sigurt përpara drejt realizimit të aspiratave tona të përbashkëta.

Sot, më 13 shtator, doli nr. 25 i gazetës “Përballja” të cilën mund ta gjeni në të gjithë Kosovën. Ju ftojmë ta merrni gazetën e cila qëndron për gjatë gjithë javës në zyrat e Qendrave të Lëvizjes VETËVENDOSJE! në gjithë Kosovën.

Në këtë numër do të gjeni këta tituj:

• Pushteti në Malishevë e zhvesh arsimin nga misioni, e shndërron në fole të partisë
• Takime në fshatrat Studençan dhe Dvoran të Therandës
• Prishtina, qytet edhe për mësues e mjekë
• Takim me të rinjtë në Gjakovë
• Lagjet Dardania 1 dhe 2 në Gjilan shprehin kërkesat e tyre ndaj pushtetit lokal
• Takime në Bresalc të Gjilanit
• Vizitë në Llapushnik të Drenasit
• Vizita tek disa sipërmarrës të komunës së Lypjanit
• Xhemshit Vokrri, kandidat për kryetar të komunës së Besianës
• Aktivitetet e Qendrës në Drenas
• Qendra e Prishtinës: Sërish vërshime pranë “Rrugës B”
• Qendra e Gjilanit: Lagjja “Arbëria” shfaqi shumë shqetësime
• Alban Krasniqi viziton institucione, fshatra dhe lagjet e Komunës
• Prishtina, Komunë e Hapur
• Festivali i Rrushit, Verës, Ushqimit dhe Kulturës – Rahovec (Shkodran Hoti, Arlind Manxhuka)
• Takimet e delegacionit të Lëvizjes VETËVENDOSJE! në Zvicër
• Nga tubimi i Delegacionit të VETËVENDOJE!-s në Zyrih
• Nga vizita e Delegacionit të VETËVENDOSJE!-s në Hagen të Gjermanisë
• Qendra e Lypjanit: Ne do ta mbrojmë votën
• Bujqit e Prishtinës të lënë në mëshirën e fatit
• Aktivitete të Qendrës në Ferizaj
• Gjilan: Pogragja pa ujë të pijshëm
• Vërejtje të përcipta për një program të përciptë (Arlind Qori)
• Logoja (Glauk Konjufca)
• Alternativa (Albin Kurti)
• Shthurja (Aida Dërguti)
• Dhuna Hyjnore: Çka nuk 137shtë… (Slavoj Zizek)

Lëvizja VETËVENDOSJE!
Sekretariati për Media dhe Komunikim

Sot, më 30 gusht, doli nr. 23 i gazetës “Përballja” të cilën mund ta gjeni në të gjithë Kosovën. Ju ftojmë ta merrni gazetën e cila qëndron për gjatë gjithë javës në zyrat e Qendrave të Lëvizjes VETËVENDOSJE! në gjithë Kosovën.

Në këtë numër do të gjeni këta tituj:

• Alban Krasniqi, kandidat për Kryetar të Komunës së Malishevës
• Zekë Zeka, kandidat i për Kryetar të Komunës së Artanës
• Arbërie Nagavci, kandidate për Kryetare të Komunës së Gjakovës
• Ylber Islami, kandidat për Kryetar të Komunës së Fushë Kosovës
• Ardian Selishta, kandidat i VETËVENDOSJE!-s për Kryetar të Komunës së Dardanës
• Heshtja e opozitës në Kuvendin Komunal të Ferizajt i pasuron pushtetarët e PDK-së (Agron Kelmendi)
• Degradimi i Prishtinës nuk mund të fshihet me plane të çastit
• Ky Kuvend nuk ka legjitimitet politik për miratimin e planeve strategjike
• Nga Manifesti, Programi Politik, tek Alternativa Qeverisëse (Albin Kurti)
• Politika e jashtme (Puhie Demaku)
• Politika për tek Politikat (Shpend Ahmeti)
• Shteti i së Drejtës (Glauk Konjufca)
• Shteti Zhvillimor (Dardan Sejdiu)
• Politikat e kulturës dhe trashëgimia (Aida Dërguti)
• Shteti Social (Visar Ymeri)
• Bujqësia, Pylltaria dhe Zhvillimi Rural (Salih Salihu)
• Haki Rugova nuk realizoi as gjysmën e premtimeve (Shkodran Hoti)
• Lëvizja VETËVENDOSJE! – Sinonim i bashkimit kombëtar (Sylejman Pireva)
• Terma të Zbrazët (Arbër Zaimi)
• Dhuna e Gjuhës (Slavoj Zizek)
• Tingëllima e Fakultetit pa zë (Donika Çapriqi, Teutë Rrusta)
• Novelë mbi Krizë
• Vetëvrasja e trumcakut

Sot, më 16 gusht, doli nr. 21 i gazetës “Përballja” të cilën mund ta gjeni në të gjithë Kosovën. Ju ftojmë ta merrni gazetën e cila qëndron për gjatë gjithë javës në zyrat e Qendrave të Lëvizjes VETËVENDOSJE! në gjithë Kosovën.

Në këtë numër do të gjeni këta tituj:

• Ibish Ahmeti, kandidat i VETËVENDOSJE!-s për Therandën
• Ajnishahe Shala-Halimi, kandidate e VETËVENDOSJE!-s për Skenderaj
• Bilall Hadërgjonaj, kandidat i VETËVENDOSJE!-s për Deçanin
• Ali Halimi, kandidat i VETËVENDOSJE!-s për Shtërpcën
• Çka premtoi dhe çka realizoi kryetari i Komunës së Ferizajt?
• Premtimet e parealizuara të Kryetarit të Komunës së Therandës
• Premtimet dhe dështimet e qeverisjes së PDK-së në Gjilan
• Të fala Donikës (Shkodran Hoti)
• Çrregullimet në asfaltim nuk kanë të ndalur në Ferizaj (Agron Kelmendi)
• Dështim i radhës për Qeverinë e Kosovës (Osman Osmani)
• Marrëveshja e munguar mes Kosovës dhe Zvicrës (Emrush Xhemajli)
• Drejt ribërjes së qytetit (Glauk Tahiri)
• Profil i Komunës së Prishtinës
• Ç’po ndodh me qytetin e Prishtinës?
• Kodi telefonik dhe varësia e vullnetshme ndaj Serbisë
• Një histori e shkurtër e telekomunikacionit në Kosovë
• Humbja e shëmtuar (Enis Sulstarova)
• Qetësia e drejtësisë përballë krimit (Arbër Rexhaj)
• Të lirë për të humbur (Visar Ymeri)
• Muzeu i Kosovës (Teutë Rrusta, Rina Zhitia)
• Historia hua

Të enjten në votimin për dhe kundër në lidhje me mocionin për ndërprerjen e privatizimit, në Kuvendin e Kosovës, edhe pse ky mocion ra për shkak të votave nominale të pjesës më të madhe të koalicionit qeverisës, dhe abstenimit një pjese të deputetëve, (45 deputetë votuan për dhe 53 votuan kundër) vota reale, pra votave e qytetarëve përfaqësuar në deputetë është: 589.911 për ndërprerjen e privatizimit dhe kundër ndërprerjes 363.693.

Më poshtë mund të gjeni votën e deputetëve në lidhje me mocionin të llogaritur sipas votave që secili deputetë ka marrë nga qytetarët e Republikës së Kosovës.

Imuniteti i disave ndaj ligjit, të qenit e disave mbi ligjin, është variant i paligjshmërisë. Ligji ose vlen për të gjithë, ose s’është përnjëmend ligj. Ligji në Kosovë na ndan sepse nuk jemi bashkë përfundi tij. Njerëzit në Kosovë nuk janë të barabartë para ligjit. Prandaj, ligji nuk është referencë përbashkuese e shoqërisë por thikë që e ndan shoqërinë në ata që janë të pambrojtur dhe në ata që janë të paprekshëm. Të pambrojtur janë qytetarët ndërkaq të paprekshëm janë ndërkombëtarët, krerët e partive dhe institucioneve me klanet e tyre, strukturat paralele të Serbisë dhe kriminelët serbë të luftës.

Të gjithë zyrtarët e EULEX-it dhe familjet e tyre i mban mbi ligjin imuniteti ndaj çfarëdo ndjekjesh penale në Kosovë, të cilin Brukseli ua ka normuar e vulosur. Të gjithë zyrtarët e duetit Thaçi-Sejdiu dhe familjet e tyre i mban mbi ligjin imuniteti i tyre që ua mundëson paradigma e stabilitetit e regjimit ndërkombëtar në Kosovë. Të parët janë objektivisht mbi ligjin, kurse të dytët janë subjektivisht mbi ligjin. Që të dy këto imunitete janë politike. Prandaj edhe ndryshimi i kësaj situate është doemos politik. Ai nuk mund të vijë (vetëm) përmes ligjit mbi të cilin këta ndodhen.

As Catherine Ashton dhe as paraardhësi i saj, Javier Solana, asnjëherë nuk e kanë sqaruar zyrtarisht pse pjesëtarët e EULEX-it në Kosovë duhet të kenë imunitet nga ligji. Arsyeja e cila dihet publikisht është se shtetet kontribuese në EULEX nuk do të pranonin të dërgonin nënshtetas të tyre me mision në Kosovë pa pasur ata imunitet të garantuar. Që nga fillimi e kanë ditur se pjesëtarët e EULEX-it në Kosovë do të bëjnë gjëra që s’i bëjnë dot në vendet prej nga vijnë. Janë vetë shtetet kontribuese në EULEX dhe jo ne vendasit që për emisarët e tyre në Kosovë e diktojnë imazhin e turistit perëndimor në një vend ekzotik të botës së tretë.

Në anën tjetër, krerët e partive dhe institucioneve, miqtë dhe miqtë e miqve të tyre, janë njerëzit më të pasur në vend. Pasuria e Kosovës është në duar të tyre ose ajo është shitur pikërisht prej këtyre. Pasuria e qytetarëve është bërë pasuri e pushtetarëve, porse pasuria e pushtetarëve nuk është edhe pasuri e qytetarëve.

Duke qenë të dëgjueshëm ndaj regjimit ndërkombëtar këta pushtetarë janë përkëdhelur prej tij për më shumë se një dekadë. Stabiliteti i brendshëm dhe i jashtëm i Kosovës janë mirëmbajtur në kurriz të popullit të Kosovës, në llogari të vullnetit dhe mirëqenies së tij. Nuk mund të ketë ligj stabil kur stabiliteti është ligji. Stabiliteti i brendshëm ka të bëjë me stabilitetin ndërmjet klaneve dhe fraksioneve politike vendore si dhe me stabilitetin ndërmjet të gjitha këtyre bashkë kundrejt shumicës së nëpërkëmbur të qytetarëve. Ndërkaq, stabiliteti i jashtëm konsiston te raportet ndërmjet fuqive të mëdha për çështjen e Kosovës por sidomos te koncesionet ndaj fqinjëve të Kosovës: tolerimi i strukturave të Serbisë, tolerimi i pretendimeve territoriale në zonat kufitare si dhe i shtypjes së shqiptarëve vendas nga Serbia, Maqedonia e Mali i Zi. E thënë ndryshe: mungesa brutale e çfarëdo reciprociteti me ta.

Kjo pakicë politikanësh vendas në Kosovë dominon për shkak të parave të shumta që i ka e jo ndonjë superioriteti të ideve të tyre. Ajo është ngjitur në ballkonin e ndërkombëtarëve dhe i qeshet popullit prej lart. Diku në hapësirën përfundi këpucëve të lustruara të zotërinjve të ballkonit dhe mbi supet e kërrusura të qytetarëve ndodhet ligji. Nuk është çudi pse nuk plotësohen as nevojat e shumicës për hir të luksit të disave. Në Kosovë nuk sundon ligji por ligji sundohet. Prandaj kaq shumë përmendet ‘sundimi i ligjit’. Sepse, vetëm kaq është e mundur: të përmendet. Ose, ndoshta duhet konsideruar faktin që shprehja ‘sundimi i ligjit’ megjithatë është e saktë. Ajo djallëzisht lejon ta ketë edhe kuptimin e sundimit mbi ligjin.

Interesat e kujt i mbron ligji? Vullnetin e kujt ligji e shndërron në një të drejtë? Këto pyetje duhet të bëhen në Kosovë dhe të gjejnë përgjigje para se të na e japin përgjigjen ‘sundimi i ligjit’ pa i pyetur fare njëherë. Ligji e formalizon një situatë me shkallë të caktuar lirie dhe bëhet mjet i riprodhimit të saj. Atëherë, çfarë lirie kanë qytetarët në Kosovë? Liri për tregti dhe për të bredhur. Jo çfarëdo lirie për tregti: liri për të konsumuar dhe jo për të prodhuar e shitur. Dhe, jo çfarëdo lirie për të bredhur: liri për të bredhur përbrenda Kosovës së rrudhur e jo edhe jashtë saj.

Ta zëmë se bëmë koncesione për të ‘pavdekshmit’ – ndonëse nuk u pyetëm për këtë – dhe sipas ligjit së paku popullsia e gjerë është e barabartë para ligjit. Mirëpo, sërish, cili është kuptimi i barazisë para ligjit kur e dimë që në çdo moment dhe në çdo aspekt të jetës politike, shoqërore dhe ekonomike jemi gjithnjë e më të pabarabartë? Kjo barazi është barazi formale që mund të shërbejë veçse për ta maskuar pabarazinë.

Në Kosovë nuk ka drejtësi, prandaj rezistenca ndaj padrejtësisë është veprim i drejtë. Madje, në një vend ku s’ka drejtësi dhe ka diktaturë si puna e Kosovës, atëherë rezistenca është jo vetëm një e drejtë politike por edhe një obligim qytetar. Shumë çmim të lartë po paguan Kosova që po e duron këtë elitë politike e cila për të mbetur në pushtet shet çdo gjë shoqërore dhe publike, kombëtare dhe kulturore. Regjimi ndërkombëtar nuk mund t’i durojë më pak se ne këta politikanë. Përkundrazi. Protektorati ndërkombëtar në Kosovë e ka dëshmuar që e mbron transaksionin ku qytetarëve të Kosovës u merren të gjitha, ndërsa liderëve partiakë e institucionalë u lejohen të gjitha.

Në kuadër të Planit të Ahtisaarit parashihet edhe krijimi i komunës së Kllokotit. Në këtë komunë parashihet që të hyjë edhe fshati Mogillë. Mogilla është një fshat i banuar me shumicë shqiptare në komunën e Vitisë. Nëse ata do të hynin në komunën e Kllokotit, atëherë shqiptarët do të mbesin pakicë. Me nismën e banorëve të Mogillës, Lëvizja VETËVENDOSJE! organizoi një tubim…

Në raportin e tij të 16 prillit 2007 Prokurori Special i UNMIK-ut Robert Din kishte konkluduar se:

“Provat që kemi deri tani shpiejnë në përfundimin se vdekjet e Mon Balajt dhe Arben Xheladinit kanë qenë të panevojshme dhe të shmangshme. Duket se nuk ka asnjë asrsyetim për qëllimin në kokë të Mon Balajt dhe në kokë të Arben Xheladinit ose në gjoks të Zenel Zenelit. Synimet e planit operacional ishin mbrojtja e ndërtesave dhe kontrollimi i turmës. Shkaktimi i lëndimeve vdekjeprurëse ose gati vdekjeprurëse ka ndodhur në largësi të konsiderueshme nga ndërtesa e qeverisë që do të ruhej. Konkluzioni tjetër në të cilin kemi arritur është se përdorimi i fishekëve të gomës atë ditë mund të ketë qenë i paarsyeshëm dhe i papërshtatshëm në ato rrethana.” (Raporti i Robert Dinit, 16 prill 2007, f. 9)

“Asgjë nga provat deri më tani nuk tregon se Mon Balaj, Arben Xheladini ose Zenel Zeneli kanë bërë diçka për të rrezikuar jetën e ndonjë zyrtari policor ose të ndonjë personi në kohën kur ata janë qëlluar.” (Raporti i Robert Dinit, 16 prill 2007, f. 8)

Hetimet e mangëta të vdekjeve dhe lëndimeve të 10 shkurtit kanë qenë të karakterizuara me mungesën e plotë të llogaridhënies prej atyre që janë përgjegjës:

Ministri i Punëve të Brendshme që dha dorëheqje pas 10 shkurtit nuk kishte kompetenca fare për drejtimin e operacionit policor atë ditë – kjo ishte në duar të UNMIK-ut.

Shefi i Policisë Ndërkombëtare që kishte drejtuar operacionin policor Stiven Kurtis dha dorëheqje dhe lëshoi vendin pa iu nënshtruar pyetjeve hetimore nga Robert Din, dhe gëzon imunitet nga ndjekja penale.

Njësia rumune e policisë që përfshinte zyrtarë policorë përgjegjës për vrasje ishte lejuar nga UNMIK-u të braktiste Kosovën në mënyrë sekrete më 21 mars 2007, para publikimit të raportit të Dinit. Ata janë të mbrojtur nga immuniteti i UNMIK-ut. Qeveria e tyre pohon se ka nisur një hetim ushtarak, por nuk është dhënë asnjë informatë tjetër. Me t’u kthyer në Rumani këta policicë ishin dekoruar me medalje nga presidenti rumun.

Asnjë hetim penal i pavarur nuk është bërë pas demonstratës. Hetimet e UNMIK-ut/Dinit nuk i kanë trajtuar policët rumunë si të dyshimtë, edhe pse ishte e qartë që prej momentit kur kishin filluar hetimet se ishin fishekët nga kjo njësi (të skaduar prej 12 vjetësh) që kishin vrarë Mon Balajn dhe Arben Xheladinin.

Hetimet e Dinit arritën në përfundimin se nuk ishte e mundshme të vërtetohej se cilët pjesëtarë të njësitit të policisë rumune ishin përgjegjës për fishekët vdekjeprurës. Me këtë “konkluzion” përfundoi procesi ligjor.

Meqë UNMIK-u është i mbrojtur me imunitet dhe nuk është e mundshme të paditet një organizatë në Gjykatën Evropiane të Drejtave të Njeriut, i vetmi opsion i mbetur për familjet ishte të paraqitin një ankesë për të drejtat e njeriut pranë PKDNJ-së në vjeshtë të 2007-ës. Ky panel ka të drejtë të shqyrtojë rastet e shkeljes së të drejtave të njeriut nga UNMIK-u dhe t’i bëjë PSSP-së rekomandime të jodetyrueshme në lidhje me to.

Ketu mund ta lexoni raportin e plotë të Robert Dinit (në gjuhën angleze).

Arbren Xheladini u lind më 1 shtator 1972 në Tërrnovc të Bujanocit. Familja në të cilën u lind Arbeni, është familje e njohur, e respektuar dhe me traditë të gjatë intelektuale dhe atdhetare. Të dy prindërit e Arbenit ishin punëtor të arsimit. Babai i tij, Shaban Xheladini, kreu Shkollën Normale në Prishtinë dhe studioi në shkollën e lartë pedagogjike, kurse nëna Resmije Kadriu – Xheladini kreu Shkollën Normale në Shkup dhe Shkollën e Lartë Pedagogjike në Gjilan. Familja Xheladini është një familje e njohur në Luginën e Preshevës. Në vitet e egzodit shqiptar nga trojet e veta shekullore, babai i Arbenit, Shabani, ka bërë një aktivitet të jashtëzakonshëm për ndaljen e shpërnguljes së shqiptarëve për në Turqi dhe për shkollimin e gjeneratave të shumta të asaj ane. Duke qenë i bindur në faktin se vetëm shkollimi do t’i çonte shqiptarët përpara, Shaban Xheladini bën hapjen e Gjimnazit të parë ne gjuhën shqipe ne Tërrnoc, i cili më vonë transferohet në Bujanoc, e që sot është Qendër e shkollimit të mesëm me disa drejtime. Ky gjimnaz funksionon që nga viti 1968 dhe nga bankat e tij kanë dalur me qindra e mijëra intelektualë të Luginës së Preshevës. Mirëpo, Shaban Xheladini, i bindur në faktin se po bënte një punë të drejtë për popullin e tij (duke mos e cenuar të drejtën e askujt tjetër), së bashku me bashkëshorten Resmijen, vazhduan t’i arsimojnë gjeneratat e reja dhe t’i edukojnë në frymën patriotike që te ta u mboll nga stërgjyshërit. Bashkëshortja e tij, Resmija ishte vajza e Muharrem Kadriut, intelektualit të parë të fshatit Tërrnovc, veprimtarit të devotshëm për çështjen kombëtare dhe pjesëmarrësit aktiv në Luftën antifashiste për çlirim kombëtar. Në shenjë respekti për veprimtarinë jetësore atdhetare, Shkolla tetëvjeçare shqipe në Tërrnoc u emërua me emrin ‘Muharrem KADRIU’, emër ky të cilin e mbanë dhe e madhëron që 40 vite. Dhe pikërisht këtyre dy mësuesve, Shabanit dhe Resmijes, mu në diten e parë të vitit shkollor 1972 (më 01.09.1972) u lindi djali, të cilin e emëruan me emrin e madh Arben. Arbeni ishte një fëmijë energjik dhe i hareshëm. Rritej me shumë dashuri nga prindërit dhe katër motrat. Ashtu si edhe fëmijët tjerë të familjes Xheladini, edhe Arbeni rritej në ambientin familjar në të cilin shpeshherë diskutoheshin përpjekjet e vazhdueshme të popullit shqiptar për liri, barazi, drejtësi dhe vetëvendosje. Babai i Arbenit ,Shabani ,i lodhur nga presionet që i bënte shërbimi i UDB-së në rrethin e Bujanovcit, vendos që të shpërngulet në Prishtinë, me shpresë për një jetë më të qetë.

Pranvera e vitit 1981 Arbenin e gjen nxënës. Ai do të jetë pjesëmarrës i demonstratave studentore të vitit 1981 në mënyrën e vet fëmijërore: Arbeni 9 vjeçar merrte bukën, ujin dhe qepët nga shtepia, i mbushte xhepat me gurë dhe përvidhej nëpër kordonin e policisë drejt Qendrës së studenteve për t’ua dërguar ato studentëve demonstrues që ishin barrikaduar aty. Për Arbenin ishte kjo pjesëmarrja e parë në demonstrata, por JO edhe e fundit. Dhe, siç dihet, protestat, demonstratat dhe mënyrat tjera të shprehjes së paknaqësisë me pozitën e shqiptarëve në Jugosllavi, ishin të shumta dhe në vazhdimësi. Pavarësisht se kush i organizonte dhe u printe këtyre protestave dhe demonstratave që kishin për synim çështjen e të drejtave njerëzore dhe kombëtare të shqiptarëve, Arbeni gjithnjë ishte pjesëmarrës aktiv në to.

Arbeni shkollën fillore e kreu në vitin 1987 në Prishtinë. Shollën e mesme teknike, drejtimi i Gjeodezisë, e kreu me 1991. Ishin këto vite që vlonin nga demonstratat në Prishtinë. Aty, në ato vlime gjendej gjithmonë Arbeni. Këto demonstrata e rritën dhe e kalitën këtë të ri .Vitet 1981, 1989, 1990, 1991, 1997 dhe 1998 ishin vite që e forcuan Arbenin, që e shtuan dhe e rritën te ai guximin për të kërkuar lirinë dhe e bënë shumë krenar për përkatësinë e tij kombëtare.

Ne vitin 1991, ashtu si edhe shume moshatare te tij shqiptar, duke mos dashur të shërbente në Ushtrinë Jugosllave, Arbeni largohet përkohësisht nga Kosova për në Turqi, duke u strehuar në një familje të tij në qytetin Bursa. Pas tri viteve ‘të gyrbetit’, siç e kishte shprehi të thoshte vetë Arbeni, duke mos dashur t’i lente prindërit dhe motrat vet, kthehet ne Kosovë. Fillon të punojë në Hoteleri për të mbajtur familjen. Babain e tij, tanimë e kishin dëbuar nga puna, me futjen e masave të dhunëshme nga pushteti i Serbisë në të gjitha institucionet në Kosovë. Nëna Resmije, mësuese dhe motra Esma arsimtare e matematikës, në atë kohë punonin pa pagesë në sistemin arsimor paralel të Republikës së Kosovës. Ndersa motrat Shqipja, Albina dhe Vlora ishin studente. Arbeni me aq sa mundet, mban materialisht të shtatë anëtarët e familjes.

Vitet e pasluftës ishin vite që te Arbeni sollën përgjegjësi të reja. Liria, ose ajo që i ngjante lirisë pas luftës së vitit 1999, në jetën e Arbenit sjolli kthesa të mëdha. Rrethi i shoqërisë që krijonte Arbeni ishte shumë i gjërë. Edhe pse vet nuk kishte qenë sportist aktiv, në shenjë revolte për ndarjen e Mitrovicës, Arbeni filloj t’i ndiqte ndeshjet e basketbollit, duke simpatizuar ekipin basketbollistik ‘Trepça’ nga Mitrovica. Simpatizuesit e ‘Torcidës’ u bënë shokët dhe vëllezërit e tij të rinj. U martua me të zgjedhurën e tij Arlindën. Perëndia deshti dhe atyre u lindi një djal, të cilin e pagëzuan me emrin Olt. Duke qenë edhe vet Arbeni ‘djal hasreti’ në familjen Xheladini, lindja e Oltit ishte gëzim i madh për tërë familjen. Familja, e sidomos Olti i vogël, për Arbenin u bënë qendra e botës. Mirëpo, lindja e djalit edhe më tepër e shtoi te Arbeni ndjenjën e përgjegjësisë dhe brengën për fatin e popullit të tij shqiptar në Kosovë. Krahas rritjes së Oltit, te Arbeni shtohej edhe më tepër ndjenja e përgjegjësisë për ardhmërinë e të birit, familjes dhe popullit të tij.

Më 10 shkurt të vitit 2007, dita në të cilën Lëvizja rinore VETËVENDOSJE! kishte organizuar protestë për të shprehur paknaqësinë me gjëndjen në Kosovë, duke kërkuar të drejtën për vetëvendosje të popullit shqiptar, Arbeni nuk mundi të qëndronte i mbyllur në shtëpi. At ditë, la prindërit, motrat, të shoqen dhe të birin Oltin në shtëpi, dhe doli në qendër të Prishtinës për të ju bashkuar të rinjëve dhe kërkesave të Lëvizjes për vetëvendosje. Arbeni nuk kishte paragjykime ideologjike. Ideologjia e tij ishte liria, drejtësia dhe e drejta për vetëvendosje e popullit të tij shqiptar. Në protestën e 10 shkurtit 2007 kërkohej dhe mbrohej e drejta dhe vullneti i popullit shqiptar për vetvendosje. Mirëpo, ashtu si edhe shumë herë më parë, policia pengoj lëvizjen e lirë të protestuesve duke i bllokuar rrugët e qytetit. Përkundër faktit se protestuesit ishin duarthatë dhe të veshur me fanella të bardha, mbi ta u zbraz sasi e paparë e gazit lotësjellës dhe u përdor dhunë e egër joproporcionale.

Në rrugën kryesore të Prishtinës, përballë Hotelit ‘Iliria’, nga pushkët e regjimentit Rumun të policisë së UN-it u hap zjarr drejt protestuesve. Me një plumb në kokë u qëllua Arben Xheladini. Në të njëjtën kohë u qëllua edhe djaloshi nga Besiana Mon Balaj dhe u plagosën shumë protestues të tjerë. Plagët e marrura nga plumbat ishin vdekjepurëse për të dy këta të rinj. Kjo vrasje shkaktoj dhembje dhe indinjatë të thellë në tërë popullatën shqiptare të Kosovës. U bënë këto edhe dy viktima, në radhën e viktimave të shumta të këtij populli në përpjekjet e tij për liri njerëzore dhe liri kombëtare. Nga vet populli shqiptar këta dy të rinj u shpallën ‘Dëshmorë të vullnetit të popullit për liri dhe vetëvendosje’. Aty ku e lanë stërgjyshërit, gjyshërit, baballarët, shokët dhe Arben Xheladini aty do të vazhdojë përpjekja e popullit shqiptar për liri dhe vetëvendosje, me synim që Olti i vogël dhe të gjithë fëmijët tjerë të Kosovës ta shijojnë dhe ta gëzojnë lirinë në atdheun e tyre.

Lavdi Arben XHELADINIT, dëshmor i vullnetit për liri dhe vetëvendosje!

Mon Balaj lindi më 25 mars 1980 në gjirin e një familje atdhetare. Familje kjo që, qysh nga viti 1912, kur vendet armiqësore ballkanike filluan pushtimin e trojeve shqiptare, dha djemtë saj për lirinë. Kadriu dhe Abdullahu ishin dy burra nga kjo familje që thirrja për lirinë dhe mbrojtjen e atdheut i gjeti në ballë të detyrës. Në luftë përballë me pushtuesit bullgar që depërtonte drejt Anamoravës, me nder ranë në altar të lirisë. Kadriu në shtëpinë e tij atëbotë kishte lënë vetëm gruan e tij të re, shtatëzënë e cila më vonë lindi një djalë, Ademin. Pra, la trashëgimtarin nga i cili më vonë do të dilte një familje e madhe e cila do të jetë gjithmonë qerdhe e patriotizmit. Fara e atdhetarisë e mbjellë nga gjyshi Kadriu, do mbinte, rritej e kultivohej nga kjo familje. Edhe përkundër, presionit të vazhdueshëm nga pushtuesit jugosllav, kjo familje nuk e ndaloi asnjëherë vaprimtarinë patriotike. Xhaxhai i Monit, Nexhmiu, ishte dënuar me 11 vite burg si organizator i demonstratave. Shtëpia e tyre në një anë u bë qerdhe e revolucionarëve të kohës e në anën tjetër gjithashtu nuk pushoi së trazuari nga pushtuesit me bastisje e arrestime. Xhaxhai tjetër, Nebihu, i arrestuar, izoluar dhe përndjekur gjatë viteve ’80 dhe atyre ’90 u detyrua të arratisej nga Kosova pasi ishte zbuluar nga policia, për t’u kthyer si ushtar i saj, në flakën e luftës, i rreshtuar në rradhët e UÇK-së që në fillim të marsit ’98, në Drenicë.

Vëllau i Monit, Fahriu, i cili që nga mosha e re u përjashtua nga shkolla për pjesmarrje dhe organizim të demonstratave në vitin ’89, më vonë u bë pjesmarrës aktiv në lëvizje. Bënte pjesë në LKÇK bashkë më Agron Rrahmanin. Pastaj u bë ushtar i UÇK-së, dhe bashkëluftëtarë i Zahir Pajazitit.

E Moni nga të gjitha këto vetëm sa kaliste më shumë atdhedashurinë e mbjellë nga nënë Hasimja dhe babai Kadriu. Tregimet për ngjarjet historike, historia e stërgjyshit të tij, rënia heroike e dajës Sami Rama, më 1989, nën torturat e UDB-së, si anëtarë i LPRK-së. Dajët Sejdiu dhe Aliu që të dy ushtarë të orëve të para të UÇK-së, të gjitha këto ndërtuan karakterin kryengritës të Monit.

Moni shkollën fillore dhe atë të mesme ekonomike i kreu në Besianë. Ishte i pasionuar pas futbollit dhe luante në klubin futbollistik “Besiana” në Besianë. I qetë e i dashur me shokët e tij, i vendosur të dhe i prerë kur e kërkonte nevoja. Demonstratat e viteve ’97, ’98 e gjetën gati, aty ishte. Lufta kërkonte përkrahje edhe në rrugët e Prishtinës.

Vitet e pasluftës, e hodhën gjithashtu shpesh në rrugë duke demonstruar kundër burgosjeve të ish pjestarëve të UÇK-së. Arrestimi i luftëtarëve të lirisë, e qartësoi shumë bindjen e tij për pushtetin aktual të UNMIK-ut, ndërsa rrjedha e kompromiseve e çelikosi këtë bindje. Ishte edhe në Merdare të ndalonte Koshtunicën me trupin e tij. Ishte pra edhe me 10 Shkurt. Rruga e nisur nga stërgjyshi duhej vazhduar. Do shkatërronte pakon që i zë frymën lirisë, që rrezikon të ardhmen. Të hapte kapitull të ri në histori. Ra, bashkë me Arbenin. U shndërruan në fanarë të rrugës drejt lirisë, bashkë me shumë fanarë nga historia e lavdishme e popullit tonë.

Ishte kudo, aty ku ishin edhe shumë bijë e bija të këtij populli përgjatë historisë. Dhe tani vazhdon të jenë përjetësisht aty ku janë dhe mijëra dëshmorë të kombit. Në zemrat tona.

Lavdi

Procesi kundër Albin Kurtit filloi me arrestimin e tij më 10 shkurt 2007, ditën që VETËVENDOSJE!-a organizoi demonstratë paqësore në Prishtinë, kundër Planit të Ahtisaarit dhe për vetëvendosje. Gjatë kësaj demonstrate policia rumune e UNMIK-ut vrau dy protestues, Mon Balajn dhe Arben Xheladinin, dhe plagosi 80 të tjerë me plumba gome të skaduar, shkrepur nga afërsia drejt kokave të tyre. Më pas vetë OKB-ja dëshmoi se veprimi policor qe kriminal, i panevojshëm dhe i shmangshëm. Por në vend që të ndiqeshin penalisht oficerët përgjegjës, u arrestua Albini, u mbajt në burg për pesë muaj, dhe nën arrest shtëpiak pesë muaj e gjysmë, i akuzuar për “udhëheqjen e masës që ka kryer vepër penale”, “thirrje për rezistencë” dhe “pengim të personave zyrtarë gjatë kryerjes së detyrave të tyre”.

Gjyqi politikisht i motivuar kundër Albinit filloi më 19 shtator 2007. Në këtë rast UNMIK-u përfaqësohej si prokuror, gjykatës, palë e dëmtuar dhe emrues i të ashtuquajturit avokat mbrojtës për Albinin. Rastin e Albinit e morën gjyqtarët ndërkombëtarë të emruar nga UNMIK-u, edhe pse në praktikë ata rëndom u morën vetëm me krimet e luftës dhe rastet e dhunës ndëretnike. Albini kurrë nuk i pranoi asnjërin prej avokatëve mbrojtës pikërisht ngaqë ishin të emruar nga UNMIK-u, sundimi antidemokratik dhe i padrejtë i të cilit vazhdon ta dëmtojë Kosovën. Më 7 shkurt 2008, në seancën e gjashtë gjyqësore, rasti u pezullua atëherë kur avokati i gjashtë mbrojtës i Albinit i emruar nga UNMIK-u nuk u paraqit në gjyq, dhe kur kryetari i Shoqatës së Avokatëve të Kosovës, Ramë Gashi, lëshoi një deklaratë në të cilën thuhej që asnjë avokat tjetër “mbrojtës” nuk do të emrohet për rastin në fjalë. Duke refuzuar pjesëmarrjen aktive në padrejtësinë e UNMIK-ut, avokatët e Kosovës shfaqënn guxim e profesionalizëm dhe treguan që pezullimi i një ligji të padrejtë është i mundshëm nëpërmjet padëgjueshmërisë morale parimore.

Rasti kundër Albinit vazhdimisht ia shkilte atij të drejtat, veçanërisht të drejtën për gjyq të paanshëm. Grupet e të drejtave të njeriut, si Amnesty International, Komiteti Norvegjez i Helsinkit dhe Resisters International, u shqetësuan që rasti ishte politikisht i motivuar dhe që procedimi i rastit anonte kah prokuroria; që mbajtja e gjatë në burg e Albinit ishte e padrejtë; që seancat ishin të mbyllura; që arsyet dhe implikimet e përcaktimi të tij si i burgosur i kategorisë “A” ishin të paqarta; që ai ishte privuar nga e drejta e mundësisë për ankesë a zhdëmtim në gjykatat vendora dhe ato ndërkombëtare.

Ishte shumë e qartë që për UNMIK-un në rastin e Albinit prioritet më i madh qe izolimi i tij sesa e vërteta apo drejtësia. Gjatë dhjetë muajve të mbajtjes në burg Albini u mor në pyetje vetëm një herë, për 30 minuta. Organizatave të të drejtave të njeriut iu pamundësua që ta vizitonin Albinin, kurse përfaqësuesve ndërkombëtarë që përpiqeshin ta bindnin atë të mos organizonte demonstrata tjera, u lejohej kjo gjë.

Gjatë seancës së parë gjyqësore, më 19 shtator 2007, Albinit iu mohua e drejta e shprehjes nga gjyqtari i UNMIK-ut Maurizio Salustro, që dy herë i bërtiti Albinit “mbylle gojën!”, pasi kishte kërkuar Albinit ta shpjegonte pse e kishte refuzuar panelin e gjyqtarëve. Kjo është një pjesë e fjalës që kishte përgatitur Albini:

“E drejta e tubimit, liria e shprehjes dhe ajo e lëvizjes na janë akorduar sipas Deklaratës Universale të të Drejtave dhe Lirive të Njeriut, në nenin 20 dhe në Paktin Ndërkombëtar të të Drejtave Politike dhe Civile, neni 21. Shkelja e këtyre, dhe etë drejtave tjera, për hatër të interesave apo levërdisë politike është e papranueshme. Në demonstratën e 10 shkurtit këto të drejta na janë mohuar kolektivisht. Kurse në rastin tim më janë mohuar individualisht të drejta universale njerëzore.

Unë nuk ju pranoj juve, gjyqtarë të këtij trupi. Nuk e pranoj prokurorinë dhe avokatin që ma keni caktuar. Unë nuk e pranoj këtë gjyq. Ju nuk jeni të paanshëm dhe as të pavarur. Duke e pranuar rastin tim, ju jeni bashkëpjesëmarrës të këtij procesi diskriminues kundër meje, duke m’i shkelur të drejtat dhe liritë e mia fundamentale. Mbi këtë arsye, kërkoj që ky rast të shfuqizohet.”